Uit de oude doos (door Max de Kleijn)

Uit de oude doos

Rubriek waarin oud-forwardianen en reünisten mooie verhalen ophalen uit hun tijd bij de Voorwaarts. Deze keer door de nog altijd even slappe Max de Kleijn.

 

2 jaar geleden had ik een gesprek met mini Butz over een voetbalclub in Groningen. Aangezien ik zelf in Groningen kwam studeren, leek het mij mooi om daar nog een balletje te kunnen trappen. In de zomer begon ik met een paar trainingen voor F1. Daarin kwam ik er al snel achter dat er drie ongelofelijke arrogante gasten in het team zaten, genaamd Bart, Hugo en Tom. Wat bleek, het was een familietrekje. Ze weigerde om de bal naar je te passen, totdat ze hadden gezien dat je de bal ook in bezit van je eigen ploeg kon houden. Mijn concurrent op de cv-positie, was Bleeker. Iemand die ook net meer woog dan het gemiddelde. Helaas lukte het hem niet om meer dan 10 minuten aan het eind van het seizoen te halen. Ik speelde met het nummer threeenthreetig op mijn rug. En wisselde uiteindelijk wekelijks de linksback positie met Matthijs. Iemand die eigenlijk alles had wat ik niet had. Gelukkig had ik wel een haargrens! Over mijn voetbalkwaliteiten zal ik maar niet hebben. Elke training weer hoorde ik dat ik net wat te dik ben en te traag. Maar het team om mij heen, stuk voor stuk goede voetballers. Ik was verbaasd over de afronding van TC, alleen deed hij het nooit in de wedstrijd. Bruin, man van glas... maakte in de eerste paar training veel indruk. En de beste van allemaal, Jerome.

Het werd vaste kost om op de zondag niet meer te weten wat links en rechts was. Vanuit de hockey ben ik een paar keer naar Westend gebracht om te overnachten, in de hoop dat ik het er levend vanaf zou brengen. Een keer liep het zo uit de hand dat ik zonder telefoon en portemonnee tussen het hek en de bosjes wakker werd.

We konden helaas het seizoen niet afmaken, want we hadden een grote kans op te promoveren. Ik liet Groningen achter me om verder te gaan werken als saaie accountant. Nu zijn we een jaar verder, een Coronajaar verder. Ik mis het; de verschrikkelijke kleedkamers, niks te eten op de zondagavond, een pot beerpong met de broek naar beneden, de clubliederen na de wedstrijd. Ik zie jullie snel weer! Voor eeuwig voorwaarts!

 

Three Cheers,

 

Max de Kleijn