Forward komt een doelpunt tekort voor de nacompetitie

 

Vorig jaar was het een en al vreugde voor de Forwardianen op tweede pinksterdag. Dit jaar kregen wij een bittere pil te verwerken, die door HOVC, ASVB en Sellingen werd ingebracht. Forward had aan winst bij HOVC genoeg om vierde te worden, of zelfs derde, maar dat winnen bij HOVC moeilijk zou worden, was al lang en breed duidelijk. Niet alleen had HOVC Forward in januari op een ijskoude thuisnederlaag getrakteerd door een 1-0 achterstand in de laatste acht minuten om te buigen in een 1-3 zege, HOVC staat ook overal bekend als de club met het slechtste veld uit de competitie.

Tegenstanders van Forward mogen graag klagen over het gebrek aan kleedkamers, schone kantine, enzovoorts enzovoorts, maar in ieder geval hebben wij wel een normaal veld. Bij HOVC moest er gespeeld worden zoals in de jaren dertig gebeurde, op het hoogtepunt van de crisis en waarschijnlijk hadden we beter op klompen aan de wedstrijd kunnen beginnen: naar gras moest met een vergrootglas worden gezocht. Ook leek het erop dat het veld sinds 1967 niet meer gerold was. Sporen van hippiefeesten, zoals drumcirkels, waren nog zichtbaar. Daarnaast miste Forward ook nog eens de nodige spelers door blessures, zoals Tim, Idse, Hugo en Tom.

Forward speelde desondanks een aardige eerste helft en kwam met 0-1 voor via Max Oogink. De tweede helft besloot HOVC er (bang dat Peize nog bij Valthermond zou winnen) nog vol voor te gaan (lekker dan). Met fysiek krachtvoetbal werd Forward ver teruggeblazen en het was aan doelman Pieter te danken dat het uiteindelijk 1-1 bleef.

Maar, de resultaten op de andere velden waren gunstig. Annen had met 4-3 gewonnen, maar Forward bleef die club voor op doelsaldo. En Sellingen had met 1-0 gewonnen tegen ASVB, dus uiteindelijk eindigde Forward gewoon als vierde. Feest dus in de knollentuin van HOVC.

Voor vijf minuten dan, want Sellingen mocht in de 98e minuut toch nog (waarschijnlijk niet gratis en voor niets) 0-2 maken, waardoor die club in punten en doelsaldo gelijk kwam met onze waarde Forwardianen. Helaas kijkt de KNVB vervolgens naar wie het meest heeft gescoord. Dat bleek Sellingen te zijn en zo lag Forward er alsnog uit. Rest dus de vraag na al deze treurnis: waar hebben we het laten liggen, waar ging het mis?

Ten eerste is het gewoon allemaal de schuld van de trainer Jorrit. We kunnen er lang en kort over praten, maar eindverantwoordelijk is eindverantwoordelijk. Kortom: min min voor deze Nagelsmann 0.0.

Ten tweede lag het aan de aanvoerder (die liever anoniem wenst te blijven). Die is toch het verlengstuk van de trainer. Bovendien nam hij de verkeerde trein, waardoor hij juist de thuiswedstrijd tegen Sellingen miste (1-0 voor in minuut 90, 1-2 verlies).

Ten derde lag het aan Sake. Wat verkies je als keeper je persoonlijke ontwikkeling boven de ontwikkeling van Forward en ga je in Zweden studeren?

Ten vierde lag het aan Tom. Voetballer van het jaar 2021-2022, maar hij kan voor geen meter skiën en we hebben dus niks aan hem gehad na de winterstop.

Ten vijfde lag het aan Ian. Als voorzitter had hij in moeten grijpen en rigoureus moeten optreden.

Ten zesde lag het aan Hugo. Hij miste drie wedstrijden door een reisje en liet zich aan het einde van het seizoen ook nog opereren.

Ten zevende lag het aan Bart. Hij werd verliefd en we zagen hem wekenlang niet.

Ten achtste lag het aan Brian. Topscorer die ook al voor zijn studie het land verliet, terugkwam, in vorm kwam en vervolgens 21-jarige vrouwen boven scoren op het veld verkoos.

Ten negende lag het aan Max. Topscorer in de derde klasse, maar penalty misser in de tweede klasse. Juist die gemiste penalty kwamen we tekort.

Ten tiende lag het aan Tobias, die inmiddels als vermist staat opgeschreven.

Ten elfde lag het aan Hielke en Sietske, die er tegen Annen niet bij waren, omdat ze naar Parijs gingen. En dat voor jongetjes van amper 17.

Ten twaalfde lag het aan Jesse. Hij voorspelde een kampioenschap en was vervolgens immer verletzt.

Ten dertiende lag het aan Max Oogink. Hij had eerder terug moeten keren.

Ten veertiende lag het aan Thijs, met zijn gebabbel.

Ten vijftiende lag het aan Marnix. Hij kwam zijn belofte (tien goals en tien assists) niet na, al hadden die assists gehaald kunnen worden als spitsen ze hadden afgemaakt.

Ten zestiende lag het aan Thomas, gewoon omdat hij niet zijn hadden in onschuld kan wassen. Daar zou hij overigens ook te lui voor zijn.

Ten zeventiende lag het aan Tim. Wat een topseizoen en dan de laatste twee duels geblesseerd toekijken op advies van een fysio. Slappe zak.

Ten achttiende lag het aan Diederik, speelde prima, maar wilde in de lijn van zijn Cambuur verleden niet weer een prijs pakken.

Ten negentiende lag het aan Matthijs. Eigenlijk lag het ook niet aan Matthijs, maar eigenlijk ook wel. Hij had gewoon met nummer tien moeten spelen, gelijk zijn kwaliteiten. Wel jammer dat hij maar drie wedstrijden nuchter begon.

Ten twintigste lag het aan Alex. We waren hem bijna vergeten, maar hij reed tijdens een speelweekend als weldoener naar de Oekraïne. Mensen helpen en zo, maar hij kwam met de 23-jarige Olga en haar tweelingzus Anastasia thuis. Forward was het kind van de rekening.

Ten 21-ste lag het aan Huib, die een relatie begon met een bokje.

Ook lag het aan Reinder en Buis, die zo nodig in het verkeerde Vindicat huis moesten gaan wonen en Forward totaal in de steek lieten.

In deze tijden van cancel cultuur lag het uiteraard niet aan sterspeler Tinga. Die was gewoon altijd de beste.

Verder lag het niet aan Harry en Klaas, want die deden wat ze konden.

Of aan Henk, want Henk is Henk.

En het lag niet aan alle invalkeepers: Pieter, Hessel, Mick, Sebastien, Bram, Max “de nul” van Schaik. Zij maakten nog iets van de tweede seizoenshelft.

 

Op naar volgend seizoen, hopelijk gaat het dan weer de goede kant op.